දිනක් එක්තරා තරුණ කාන්තාවක් ස්වර්ණාභරණ වෙළෙඳසලකට ගොඩ වැදුණාය. ජැන්ඩියට ඇඳ පැළද සිටි ඈ කතා බහ කලේ රුපියල් විසිතිස් දාහක ආභරණ මිල දී ගැනීමට පැමිණියාක් මෙනි. පැයක් හමාරක් රන් භාණ්ඩ අතපත ගාමින් සිටි ඇය අවසානයේදී රුපියල් දාහක් වටිනා මුද්දක් තෝරාගෙන ඊට මුදල් ගෙවා පිටව ගියාය.
පසුවදා ද එම වෙළඳසැලට පැමිණි ඇය පෙර දින ගෙන ගිය මුද්ද මාරු කරගත හැකි දැ යි විමසුවාය."ආ ඒකට මොකද! එහෙනම් නෝනා වෙන එකක් තෝරා ගන්නකෝ." මුද්ද ආපසු බාරගනිමින් වෙළෙන්දා පැවසී ය.
එවර රුපියල් දෙදෙහසක් වටිනා මුද්දක් තෝරාගත් ඇය " බොහෝම ස්තූතියී මුදලාලි" කියමින් පිටවී යන්නට සැරසුණාය.
"මේ නෝනා, ඉතිරි රුපියල් දාහ දීලා යන්න" කලබලයට පත් වෙළෙන්දා ඇය පසුපස දිව ගියේය.
ගමන නවතා ආපසු හැරී වෙළෙන්දා දෙස ආඩම්බර බැල්මක් හෙළු ඈ මෙසේ පවසා යන්නට ගියාය."ඇයි මුදලාලි මං කලින් දවසේ රුපියල් දාහක් ගෙවුවා. අද රුපියල් දාහක් වටින මුද්දක් දුනනා.එතකොට රුපියල් දෙදාහ හරිනේ."
මේ පිළිතුර අසා වෙළෙන්දා අන්දුන් කුන්දුන් විය.
අමාරුවේ නොවැටී සිටීමට නම් ඔහු කළ යුතුව තිබුනේ කුමක්ද?
*
*
*
කාන්තාව ආපසු ගෙන ආ මුද්දේ වටිනාකම ඇයට ගෙවා නැවත මුද්දක් තෝරා ගන්නට කීවා නම් ඔහු අමාරුවේ වැටෙන්නේ නැත.
"ගණිතයයි විනෝදයයි" කෘතිය ඇසුරෙන්...
හා... හා.. හා...
ඕකනේ කියන්නේ ගැහැණු මොලේ හැඳිමිටේ ගානට කියලා.
ඔය කියන හැන්ද හෙන ලොකු එකක් වෙන්න ඕනෑ...
මේ වගේම කතාවක් මම දෙමළ බයිස්කෝප් එකක දැක්කා. ඒකෙනම් කෙහෙල් ගෙඩි 2ක් ගැනයි කතාව.
`
/බිඟුවා...!
මේ වගේ වැඩවලට නම් ගෑණුන්ට හොඳට මොළේ තියෙනවා :D
ලංකාවේ වෙලෙන්දෙක්ට ඔය වගේ කතාවක් කිව්වොත් අහගන්න පුළුවන් හොඳට :P
ඔව් ඔය වෙළෙන්ද ලංකාවෙ නං වෙන්න බෑ. වෙන රටක මෝඩයෙක් වෙන්න ඇති. අපේ රටේ උන්ට ඔහොම කරන්න ගියොත් හම්බු වෙන කතාටික ඉතිං ඒ වාගෙ දෙයක් කරලම අහගත්තැහැකි.